Посебните подрачја за зачувување (SACs) се базираат на ЕУ Директивата за живеалишта.

Изборот на Посебните области на конзервација (SACs) се заснова на научни критериуми наведени во Директивата, за да се осигура дека природните видови живеалишта наведени во Анекс I од директивата, како и живеалиштата на видовите наведени во Анекс II од директивата, се одржуваат или, каде што е потребно, се враќа на поволниот конзервациски статус во нивниот природен опсег.

1. Земјите-членки прво вршат сеопфатни проценки за секој тип на живеалиште и за присутните видови на нивната територија.
2. Потоа доставуваат списоци на предложени подрачја од значење за заедницата (pSCIs).  Специфичните податоци за подрачјето се пренесуваат до Комисијата со користење на стандардни обрасци за податоци (Standard Data Forms), што содржат информации за големината и локацијата на подрачјето, видот на пронајдените видови и/или живеалишта, како и гаранција за направениот избор.
3. Врз основа на приложените предлози од земјите-членки, се свикуваат научни семинари за секој биогеографски регион (biogeographical region).
4. Откако ќе бидат усвоени списоците на предложени подрачја од значење за заедницата (pSCIs), земјите-членки, во најбрз рок и најмногу во рок од шест години, ги прогласуваат во Посебни области на конзервација (SACs). Препорачливо е да се даде приоритет на најзагрозените и/или најважни за конзервација.

Комисијата ги ажурира списоците на СЦИс на унијата секоја година, со што овозможува да секое новопредложено подрачје од земјите-членки добие правен статус.